Dolphin Address 26
21 oktober 2004
Sinds ik zomer in Fanore heb ik website geschreven. In 2001 schreef ik voor
www.irishdolphins.com en in 2002 lanceerde ik het 'Dolphin Address' vervolg, digitechnisch ondersteund door mijn vrienden Peter Smeets en Sofie Graas (
www.visolieplein.nl).
Het eerste jaar bespeelde ik een mini laptop van een wegwerp merk die regelmatig reanimatie behoefde. Behalve het eigenlijke typewerk kostte het vele uren digitale ontzetting voor ik mijn woordoogst op een floppy kon bergen. Dit was echter niet altijd het einde, maar eerder het begin van een beproeving. De volgende te nemen vesting was meestal het Internet Cafe in Lisdoonvarna. In het begin was het de enige binnen een straal van 30 km. Daar probeerde een Thai tiep nullijn investeringen te combineren met hemelhoge opbrengsten.
Binnen deze kloof verdwaalde nog al eens een document. Dergelijke gebeurtenissen tastten 's mans Engelse taalvermogen ernstig aan. Tegelijkertijd en vanachter dezelfde balie runde hij een uitzendbureau voor Aziatisch hotelpersoneel, dat, zoals hij herhaaldelijk benadrukte, 80% van de totale inkomsten besloeg. Nu ben ik, nog steeds, betrekkelijk digibeet, wat me bij elke vorm van de overvloedige storingen nog onbeduidender deed voelen.
Het volgende jaar was zijn plaats ingenomen door een kort geknipte Ier met een gespierd voorkomen die af en toe door het zaaltje marcheerde en bevelen blafte tegen altijd wisselende Thai meisjes wier Engels overeenkwam met hun computer kennis. Dit jaar was er tenminste hetzelfde meisje, maar nu hebben ze 'Word' van de computers verwijderd, zodat je het hele document ter plekke moet uit typen voor 3 euro's per kwartier in plaats van een floppy inbrengen die binnen 5 minuten op pad is.
Gelukkig is er vorig jaar een nieuw Internet Cafe opgekomen: 'The Rising Tide' in Ballyvaughan. Het wordt gedreven door twee vriendelijke Ierse zusters, die voldoende grip hebben op hun eigentijdse uitrusting. Het stapgat is hier, dat ze maar twee toestellen hebben en soms zat ik over een uur de foto's van de muur te kijken voor ik aan de beurt was.
Dan, ook vorig jaar voor 't eerst, was er Debra's 'PostScript' in Kinvara, 23 km richting Galway. Dit is eigenlijk de winkel computer, maar Debra deelt haar zorgeloos met de onverbondenen.
Dit jaar is een nieuwe tieptuin opgezet in Doolin. Vijf ultra moderne apparaten dienen hen die Ierlands muzikale metropool komen bezoeken. Tenslotte zijn er twee machines in Ennistymon, maar deze worden beheerd door mensen die iedere vraag beantwoorden met het noemen van de kwartierprijs.
Dat is alles voorbij. Al voor dat we in Killohill trokken bracht ik twee zweet uren door in een telefooncel om een aansluiting te krijgen. Vanaf het vroege morgen kijkje op de 'usage' statistieken tot aan de late antwoorden aan nieuwsgierige web lezers zijn we 'on line' met een tik op een toets. Een van mijn geliefdste verwennerijtjes is het lezen op de website wat ik de nacht tevoor geschreven heb, als een echo voor mijn ego.
Vrijheid is een ander woord voor alles wat je doen wilt.
Jan Ploeg, Killohill, 21 oktober 2004
print versie