In de loop der jaren heeft het idee om 'Dolphin Address' in boekvorm uit te geven meerdere malen gespeeld, vooral om verlichting te brengen in mijn financiële impasses. Dit draagt geen vrucht, want je kunt wel van de nood een deugd maken, maar om er dan ook nog inspiratie uit te wringen is strijdig met de scheppingsbeginselen. Noodzaak hoort ondergeschikt te zijn. De geest dient zichzelf te drijven en los van aardse beslommeringen de lezer te vervoeren tot een der verhevenste orgasmen die de menselijke ziel gegeven zijn, het begrijpen van je eigen gedachten.
En er ligt zoveel materiaal, ik tel 290 edities van Dolphin Address, plus alle verhalen en artikelen, honderden foto's en tientallen video's. In 2007 heb ik er een bloemlezing uit samengesteld. Dat bracht enige orde als een serie van 'momentopnamen'. De volgorde in tijd geeft een zekere overzichtelijkheid, maar inhoudelijk zijn het windveren en schapenwolkjes, af en toe betrekt het even, maar tussendoor lacht een vrolijk zonnetje. Een duidelijke lijn ontbreekt, zou ook storend geweest zijn in de op Dusty's gedrag geïnspireerde afwisseling van aandacht.
Vandaar dat ''Dolphin Address', het boek', een herschrijving gaat worden met een aantal specifieke invalshoeken, zoals water, beeldhouwwerk, ontwikkeling van de watervleugel, van mijn eigen zienswijzen en theorieën en natuurlijk heel veel dolfijn.
En inderdaad, dit is natuurlijk een heel werk, maar dat valt in het niet bij de vreugde die het schenkt. Want de hoeveelheid aan materiaal is niet alleen een rijke bron waaruit ik kan putten. Er duiken zo veel dwarsverbanden op, dingen die ik nu op een rijtje kan zetten en waarvan de volgorde ook weer leidt naar tot dusver gemiste inzichten.
Het lijkt twee keer zo veel werk, maar ik wil mijn teksten scherp slijpen aan zowel het Engels als het Duits. Vertalen in het Engels doe ik al sinds 2003. Tot het begin van 2006 verzorgde Verena Schwalm de Duitse vertalingen. Mijn beheersing van de Duitse taal was verre van toereikend om zelf deze vertalingen te maken, dus daarmee Schluß DDA. Gelukkig begrijpt het overgrote deel van de Duitse bezoekers voldoende Engels.
Niet alleen heeft de rock/opera zangeres Nina Hagen in de jaren tachtig de schoonheid van de Duitse taal voor mij ontsloten, maar ook brengt het heen en weer vertalen een extra meerwaarde. Er zijn veel meer overeenkomsten tussen het Duits en het Nederlands als tussen het Engels en het Nederlands.
Maar het gaat me niet om de overeenkomsten, maar om de verschillen, want niet zelden ligt daar de aanzet om een tekst te verrijken. Duits kent, vergeleken met Nederlands, meer purismen, denk aan Fernsehen, ver-zien, i.p.v. televisie, Rundfunk, rondvonk i.p.v. radio, kom daar maar es op. Ook kent het Duits woorden die wij niet meer zo vaak gebruiken, maar wel begrijpen, zoals bij 'anfassen' = aan/vast pakken, de handeling 'vatten' of bij 'handvat'=Griff, wat je vastgrijpt. Sla het woordenboek willekeurig open en ze staan er.
Over deze taaluitwisseling én ter illustratie van de soortelijke informatie die in de Dolphin Address gewekt kan worden de volgende notities:
Dolphin Address 9 2005
'Omdat ik zowel in het Nederlands als in het Engels schrijf, laat ik beide talen vaak met elkaar interacteren. Soms schrijf ik eenvoudig in de ene tot ik vastloop en ga dan in de andere verder. Soms suggereert een idiomatische constructie in de ene een oplossing voor de formulering in de andere en soms zoek ik een woord, waar ik niet op kan komen op via het woordenboek van de andere. Dit kan behoorlijk over en weer flitsen, waarbij synoniemenboeken bijzonder behulpzaam kunnen zijn.'
Dolphin Address 23 2008:
'Als ik eenmaal een tekstontwerp heb, kan ik het Engels met het Nederlands laten interacteren. Dat kan wonderwel werken. Ik vertaal dan bijvoorbeeld een Nederlands woord in het Engels, eventueel met behulp van een woordenboek. Dan zoek ik dat Engelse woord op in mijn thesaurus (synoniemenboek) en vertaal vervolgens een van de synoniemen terug naar het Nederlands. Zo heb ik een veel breder scala voor mijn woordkeuze. Andersom werkt trouwens net zo goed, want soms schrijf ik eerst een tekst in het Engels. Dit is als pingpongen met een taalballetje.
Zo kan ik dus fragmenten als illustratie citeren, maar ik kan ze ook herschrijven:
'Als ik hier Engels spreek, dan denk ik ook in het Engels, behalve als ik er niet uitkom. Dan moet ik gaan omschrijven en dan flitsen Engels en Nederlands door elkaar in mijn hoofd. Daarbij roept een Nederlands woord of begrip een Engels equivalent op. Dit wordt gedreven door spontane associatie.
Zoals ik met beeldhouwen eerst een aftekening 'ongeveriseer' en van daaruit ga corrigeren en verfijnen, zo doe ik dat ook meestal met het schrijven van de Dolphin Address. Eerst een spontane versie, meestal in het Nederlands, omdat daarin mijn rijkste taalschat ligt, dan van daaruit naar het Engels en dat is het eigenlijke interactieproces. Daar springen woorden en formuleringen tegen elkaar op tot ze op een acceptabel betekenisniveau elkaar in de armen vallen. Dan lees ik de afzonderlijke teksten 'an sich' en organiseer ze apart in hun eigen communicatiemodus. Daardoor zijn beide versies niet noodzakelijk elkaars letterlijke vertaling maar hebben ze eerder een eigen stukje identiteit.'
Sinds de nieuwe Dolphin Address op de home page wordt gevlagd geef ik ze opzettelijk titels die niet elkaars vertaling zijn om bij de Nederlandse bezoekers nieuwsgierigheid op te wekken, hun kennis van het Engels te stimuleren en mijn liefde voor de Engelse taal uit te dragen.
Bij het vertalen zowel naar het Engels als naar het Duits gaat 'the fine-tuning', 'die Feineinstellung', de fijnstemming dus, over drie schijven waardoor de resulterende versies nog doeltreffender kunnen worden geformuleerd.
Voor zover eerst het 'Dolphin Address, het boek' project. De reguliere Dolphin Address gaat onverstoord verder en af en toe komen er updates over 'het boek' en saillante passages om de belangstelling te bevorderen. Geen idee hoeveel tijd alles in beslag gaat nemen, maar als deadline lijkt me december 2012 wel toepasselijk.