1 december 2007
Gelukkig kun je vrijwel overal in Ierland overnachten. Zelfs als er een bord staat dat het niet mag. Dat zit zo: voor de Ieren is dit juist het bewijs dat het wel gedaan wordt (anders stond dat bord er niet), dus doen zij het ook. Makkelzat, not a bother at all.
Zo sliep ik dus afgelopen nacht boven Doolin. Nu staat de bus wel vaker te schudden in de wind, maar vanmorgen was ik een paar keer bang dat ik zou kapseizen.
Op pad dus. Eerst waterdicht ingepakt en de camera in het onderwaterhuis mee. De wind was zo straf dat ik er helemaal tegen aan moest leunen. De regen stak als naalden in mijn gezicht, maar het tafereel dat beneden mij voort rolde sloeg alles wat ik hier ooit eerder had gezien. Het water werd in ziedende torengolven tot op de molecuul vermaald tot waterstof dat als een dichte mist over het pad stoof.
Foto: Michael O'Tool
Hoe slim het ook leek om mijn camera met behulp van haar onderwaterhuis voor het stuifwater te behoeden, ik had er geen rekening mee gehouden dat zich druppels en tranen op het glas van het OW-huis zouden gaan vormen, wat een aanzienlijke vervaging gaf aan de foto’s. Daarom doopte ik het voorglas vòòr iedere opname even in een plas (onderwater heb je dit probleem niet). Nadat ik me weer terug had laten blazen door de wind ben ik over de bergweg naar Lahinch gereden. Daar werd vandaag niet gesurfd. Een soort slagroomwater klotste vermoeid bij het strand omhoog.
Door naar ‘Broken Knee’, waar mijn portier bijna van de bus werd geblazen. Het was daar wit water zo ver het oog reikte. Daarna naar de ‘Boothuisbaai’. Waar bij rustig weer al struikelgolven als grauwende leeuwenkoppen uit het blauw rijzen waren nu adembenemende waterbergen. Tenslotte ben ik bij White Strand langs de rechter oever tot de uiterste punt gelopen. Daar kwam het water van bijna alle kanten en af en toe wist ik niet waar ik het eerst of het laatst moest afdrukken. Toen de zon ook nog even doorkwam werd het schuim op de golven tot verblindend wit. Met 206 opnamen had ik bijna mijn memory card vol. Het zal best wel een week of twee duren voordat er bij White Strand weer enige mate van zicht onder water zal zijn. Daar staat tegenover dat geen kwal deze beproeving zal hebben doorstaan. Dusty heb ik niet gezien. Die kon haar lol vandaag wel alleen op.
Wordt vervolgd,
Jan Ploeg, White Strand, 1 december 2007
print versie