Dolphin Address 17
21 april 2005
De golven springen vandaag uit het niets omhoog. Zo ver als ik zien kan is er een milde rimpeling, een zee die zich rusteloos naar buiten mijn gezichtsveld uitstrekt. Niets dat de 'pop-ups' rechtvaardigt die zich op bouwen op zo'n 100 meter van de kust. Ze naderen in gesloten formatie, struikelen bijna gelijktijdig in turkooizen revérences en duwen hun opgeklopte schuim deken voor zich uit, over de terugslag van hun voorganger.
Waar de golven op de terrassen botsen klinken dreunende geluiden en stuifwolken worden soms als geisers hemelwaarts geworpen, maar op het stenenstrand wordt het geluid van neerstortende golven overstemd door het gerommel van de stenen. Door de woedende aanvallen van golven op de rotsen worden brokken afgebroken die terecht komen in de steenmolens die in inhammen zijn ontstaan. Ruw weg kun je twee versies onderscheiden. Het stenen bed, uitgeslepen glad met bobbels en kuilen, waar de massa heen en weer bewogen wordt door het hogere tij. En daar zijn de rots vijvertjes en putten, meestal wat hoger op waar stenen in gaten zijn gespoeld die al eerder uitgeslepen waren en waar ze niet snel weer uit komen.
Soms zijn ze verrassend diep en ook zijdelings uitgeslepen. Zodra het tij in komt beginnen deze molens met het rollen van hun stenen. Ze lijken hun aandrijving op golf niveau te hebben. In dieper water worden de stenen niet meer bewogen. Deze diepte varieert met de windkracht, getijde golven, verre storm golven en dergelijke. Op het stenenstrand, vlak achter de steenbedden, zijn vrijwel alle stenen in zekere mate rondgeslepen. De maat varieert van een stevige knikker tot een halve meter lengte voor de nog vrijwel ronde en wordt begrensd door de gemiddelde klapkracht van de golven. Natuurlijk zijn er een paar gigantische uitzonderingen. De tijd draagt ook haar steentje bij.
Je vraagt je af of het slijpen sneller gaat naarmate de stenen ronder worden. Rollen ze gemakkelijker of verliest het water haar greep. Ze zijn zo zijdezacht, deze stenen eieren. Ze hebben een menselijk touche, niet alleen fysiek, maar ook als voorwerp van bespiegeling. Nooit gerealiseerd, dat een steen ook zo zacht kan zijn.
Jan Ploeg, Fanore weitje, 21 april 2005
print versie