Dolphin Address 2003
Onder de naam Dolphin Address heeft Jan Ploeg in de zomer van 2003 in Ierland 36 verhalen geschreven over Dusty, de watervleugel, zichzelf en Ierland.
Dolphin Express
Dolphin Address 0
6 juni, 2003
Om de reis hoef je het niet te doen. De boot naar Engeland slaaft uitgewoond langs verre grijzen. Met een half uur vertraging vertrokken die zou oplopen tot drie uur. Ik heb dezelfde golf wel vijf keer voorbij zien komen. Bij de enquêtevraag: 'Waarom koos u voor Stena lines?' vul ik blijmoedig in: 'Omdat je een gratis drankje krijgt aangeboden als de boot drie uur vertraging heeft!' Dan maar in het donker door Engeland, in elk geval Birmingham voorbij. Dan heb ik morgenvroeg geen last van files meer en wordt het toch nog even genieten van Noord-Wales.
De Tiara van Pollenawatch
Dolphin Address 1
9 juni, 2003
Als ik een scherpe close-up van het hoofd van een dolfijn in helder water bekijk, zie ik niet zelden hele fijne vibratielijntjes en andere nuances van lichtbreking die weinig van doen lijken te hebben met de wervelingen die door de lichaamsverplaatsing van de dolfijn worden veroorzaakt.
Lange tijd bleef het een eenzame observatie die enkel bij gelegenheid op zoek ging naar een verklaring. Totdat ik voor de grap terug ging fluiten als mijn ketelwater kookte. Vooral als ik het gas dicht draaide en de toon van de ketel terugliep, ging mijn (lip)fluittoon er mee interferen. Sterker nog, de toon leek een eigen leven te gaan leiden dat enkel intervalsgewijs te beïnvloeden leek.
Ruige Zee
Dolphin Address 2
11 juni, 2003
Het weer is, zoals altijd, zeer wisselend. Ik heb het wel afgeleerd om me bij het opstaan àl te verheugen in de zonnige dag. Je brandt zowat de bus uit, maar dan plots, een ver ruischen dat weldra naderbij vlaagt. Een aarzelende tik op het dak, gevolgd door een dichte deken van hele fijne regen, een soort omgekeerde groene Spa.
Buiten ben je binnen een minuut geheel van water verzadigd. En het duurt drie dagen voor de auto dan weer van binnen is opgedroogd.
Bij Pollenawatch neigt een rotsblok zover naar voren dat mijn kleren, gewikkeld in mijn jas, eronder droog blijven. Maar zelf schuilen kun je er niet. Dat kan wel onder de overhuif van de Potvisrots. Maar dan moet het wel behoorlijk eb zijn, anders gooit de zee je nat.
Zon op
Dolphin Address 3
16 juni, 2003
Hoewel ik thuis maar zelden de moeite neem om mijn blik boven de horizon te heffen, volg ik hier vanaf het vroegste daglicht het hemelse gebeuren. Vóór dat het licht wordt gloeit het smidsvuur van de nieuwe zon al boven de Cairn van Murrooghkilly. Ik huiver bij een snelle plas, nog even, even kijken en dan op handen en voeten de auto weer in.
Een plas later doopt een ongeboren zon de wolken in haar licht. Zelfs aan de overzij breekt moeiteloos haar rood het grauw in grille paarzen.
En terloops een slordige maan, ternauwernood ingekopt, wegblekend, tot morgennacht, wellicht.
De Dusty van de Dag
Dolphin Address 4
20 juni, 2003
Het is verre van mogelijk een sluitend verslag van het zwemmen met Dusty te geven. Ze spiegelt zich niet zelden aan degene waar ze mee zwemt. Ook heeft ze zelf haar hummen en verschilt van dag tot dag.
De meest directe manier om haar in woorden te vangen is het beschrijven van haar lichaamstaal. Een letterlijke weergave hiervan zou echter smoren in een overvloed van richtingwijzers. Een beweegredenering volgens haar motieven verkleurt al gauw naar het palet van de schrijver.
Autorijden
Dolphin Address 5
21 juni, 2003
Lieve Auto
Wakker met betraande ruiten
natte voeten op het gras
niks gedaan en koud daarbuiten
liever in mijn auto-sas.
Een stad concentreert een groot aantal activiteiten, die veelal en zelfs bij voorkeur met de benenwagen onderling bereikbaar zijn.
Dat ligt hier anders. Dusty zwemt bij Derreen en dit ligt zo'n 5 kilometer van de dorpswinkel in Fanore. Het weekendweitje, een paar minuten lopen naar beneden, dient als uitwijk als de duinen, 4 kilometer verder, worden overlopen door grofstedelingen en andere luidruchten, die aangespoelde visnetten verstinken op uit de hand gelopen kampvuren onder het twijfelachtige genot van overslaande autoradio's.
Missing Link
Dolphin Address 6
June 28, 2003
De golven zijn vandaag zo hoog, dat ik er vlak voor dat ze op de rotsen tot schuim slaan, ìn kan kijken. Vooral Pollenawatch en iets minder de Hondenbrokken helderen vervormd op. Overal zijn witte koppen, maar af en toe wordt mijn aandacht getrokken door een scherp schuimspoor als Dusty een surfje meepakt. Hier en daar drijven door de golven tot matten gevlochten wiervelden.
Ik wacht nog even met er in gaan. Over een uurtje kan ik met vin en vleugel voor uitgestrekt van de vijverrots afzeilen. Nu zou ik nog moeizaam vanuit en verraderlijk gladde badkuip tegen klapgolven op moeten boksen en mijn voeten kreupel tasten op de vele steenknollen.
Tweeduuster
Dolphin Address 7
29 juni, 2003
Ook als Dusty, na enig aandringen van 'sound signatures' met opgedoken stenen, 'niet thuis' geeft is er nog volop te beleven in haar domein. Sommige behuizingen zijn opzet- of uitvouwbaar, dat van Dusty is verheffend.
Met vloed moet je ongeveer 4 meter dieper duiken om bij de bodem te komen. Volgens een slordige berekening bestrijkt Galway Bay tot aan de Aran Islands een oppervlakte van 1500 vierkante kilometer. Per 6 uur wordt hier 1500.000.000 x 4 = 6000.000.000 kubieke meter zeewater verzet. Alsof er een toets blijft hangen. Dit weegt alles samen een hele ruime 6 miljard ton.
Paterswoldse meer
Dolphin Address 8
1 juli, 2003
Klaas Koch, de doorgezouten schipper van het duikschip 'De Zeester' heb ik ooit horen zeggen over een uitzonderlijk vlakke zee: ' 't Lijkt het Paterswoldse meer wel.' Zulke waarheden raak je nooit weer kwijt. Dus dat was wat me onwillekeurig in het zin schoot toen ik bij de grensmuur kwam en een onwaarschijnlijk vlak plaveisel aan mijn voeten vond. Misschien kwam het omdat de wind al twee dagen aflandig was, maar waar tot voor kort een enorme bak water lag die slechts met de nodige moeite begaanbaar was, lag nu niks meer dan een zwembad.
Laatst liep ik me nog af te vragen of kwallen voorkomen bij aan-landige of juist bij af-landige wind. Als het daar al mee te maken heeft, dan weet ik het nu zeker. Ik had wel es eerder zo véél kwallen gezien. Er tussen gezwommen, in zwembroek zelfs. Dat was een jaar of tien geleden, in Denemarken. 'Watermannetjes' werden ze genoemd en het enige wat ze deden was glibberen.
Zalm
Dolphin Address 9
3 juli, 2003
Mijn standaard ontbijt bestaat uit drie plakjes McCambridge irish stone ground Wholewheat bread, omdat het lekker is, voorgesneden en in een handige hersluitbare zak. Twee met gerijpte, maar toch nog vrij flauwe Cheddar kaas. Daarom pomp ik er ruim mosterdmayonaise over en een met abrikozenjam. Dit alles vergezeld van een liter steenkoude melk. Een echolocatie zou dus geen lege maag aantonen. Voor ik het water in ging had ik haar in haar eentje zien rauwdauwen: halven en bijna helen uit het water met veel krappe draaien waarbij haar staart buitengewoon veel belletjes sloeg. Ze was kennelijk op jacht, maar ruim buiten haar fourageer gebied en tussendoor lag ze weer 'belly up' in het zonnetje.
Geen onmiddellijke begroeting dit keer, maar dat geeft me tenminste de gelegenheid om fatsoenlijk m'n mono aan te doen zonder al te veel zorg dat ze er met de cameravleugel vandoor gaat. Toen ik wat dieper ging kwam ze wel een paar keer langs, maar maakte een wat afwezige indruk. Ze zat veel op de bodem tussen het wier te wroeten en even dacht ik dat ze me weer een kelpstengel wilde brengen.
Leesbril terreur
Dolphin Address 10
7 juli, 2003
Echt, ik hou van Ierland, maar ik zou nog veel meer van Ierland houden als er iemand opstond die ons van die ellendige midgets Verloste. En dan ook iets dat helpt, waar niet alleen maar aan verdiend wordt, maar dat een volledige doel-dood correlatie kent. Wij hebben toch meer, en vooral meer slechte hersens, dan zij. Dat zou moeten voorkomen dat volledige volksstammen machteloos in de lucht gaan staan meppen om tenslotte in volle paniek de oceaan in hollen.
Het is vooral het gigantische aantal, dat zich als een hongerige golf over je heen stort. Als je beter kijkt, zien ze er uit als miniatuur gevechtsvliegtuigjes, met de vleugels in een hoek van 90 graden en de punten steil omhoog. Heel oorlogszuchtig uit de oude doos.
Spellingscontrole
Dolphin Address 11
9 juli, 2003
Omdat het me opviel, dat ik steeds vaker tegen mijn spellingscontrole terugpraatte, vond ik, dat ik er maar es een dagje uit moest. En omdat ik graag thee drink, begon ik maar met een bezoek aan de 'Tea Gardens' in Ballyvaughn.
Huis en tuin lijken regelrecht weggelopen van het palet van Summerset Maugham, met nonchalant door klimplanten overwoekerde tiffanny en gebrandschilderde panelen. Het menu draagt maar drie soorten thee (maar wel twintig soorten 'homemade' vruchtencakejes voor) en geeft een 'raar maar waar' selectie van lokale historische gebeurtenissen.
Het neusje van de dolfijn
Dolphin Address 12
11 juli, 2003
Sommige mensen denken dat ik toch wel een draaideuroptimist moet zijn om elke dag in dat kouwe water te stappen. Maar ik zwem niet elke dag met Dusty. Op zich zou dat wel kunnen, maar ik doe het niet.
Daar is geen principiële reden voor. Meer een web van kleintjes. Je gaat toch ook niet elke dag bij je beste vriend op bezoek? Iedere zwemervaring met Dusty heeft tijd nodig om verwerkt te worden.
DHZ-tech
Dolphin Address 13
13 juli, 2003
De laatste twee jaar, en waarschijnlijk al heel wat langer, zat er een stuk stropak touw met een knoop er in aan het hek waar je door moest naar Dusty. De knoop moest achter een gebogen, roestige spijker worden getrokken om het hek weer vast te maken. Ik was getroffen door de elementaire doelmatigheid, de praktische technologie, gebaseerd op wat gezond verstand uit het gewone kan winnen.
Mijn opa dacht ook zo. Hij was rietdekker in de zomer, huisslachter in de winter en keuterboer. Hij gaf me zijn inzichten door in zijn gereedschapshok. Mijn oom zei wel es spottend dat Opa alles met zijn duim mat. Dat was ook zo, maar hij dacht ook in termen van zijn duim. En welke maat ligt dan meer voor de hand?
Ierritaties
Dolphin Address 14
16 juli, 2003
Vandaag is het half-time voor mij en bij wijze van voorlopige afrekening had ik een zedenschets gepland, maar ook om het goede om mij heen een scherper profiel te geven.
Een week of twee geleden nam ik mij voor om een top tien op te stellen van vervelende Ierse gewoonten. Maar toe ik er vijf had vond ik het welletjes, want als je met je neus boven de beerput gaat hangen, dan moet je niet gaan klagen als het stinkt. Dit zijn ze in willekeurige volgorde:
Dolfijn tech
Dolphin Address 15
18 juli, 2003
Sinds ik weet hoe ik de binnenlens van mijn onderwaterhuis condensvrij kan houden ben ik de koningin te rijk met mijn kannonnetje krachtschot. Dusty onderwater filmen, daar had ik twee maanden geleden nooit never niet eens bij stilgestaan, maar dankzij een belastingteruggave, die inmiddels door de gemeente is verrekend met mijn vakantiegeld, heb ik hem nou lekker toch.
Er zit nogal wat verschil tussen de op de watervleugel gemonteerde camera dwars door hoog op toornende golven te scheuren of met je hakken in je nek de onmogelijkste capriolen maken om Dusty's bochtenwerk vast te leggen en relaxt languit met een kiwidrankje haar verrichtingen tot in het kleinste detail zo vaak als maar nodig herhaalt te zien op de monitor van mijn laptop.
Bridie Beach-1
Dolphin Address 16
20 juli, 2003
Omdat ik niemand ongerust wilde maken heb ik nog niet eerder over het volgende gerept. Voor sommige mensen is Dusty helemaal geen geschenk van de oceaan. Zij zien haar eerder als een vloek. Dat zit ongeveer zo.
Toen ze hier nog maar net was, zo'n 2,5 jaar geleden, heeft iemand hier in alle nationale kranten geadverteerd met appartementen die direct op de dolfijn uitzagen. Het resultaat was een stormloop van mensen, die kriskras parkeerden en de enige weg verstopten, hekken open lieten staan, stenen muren om klauterden en rotzooi achterlieten.
Bridie Beach-2
Dolphin Address 17
21 juli, 2003
Woede, eenmaal opgewekt, bekoelt. Tenzij ze keer op keer de geest beklemd. Dan gaat ze een uitweg zoeken.
Ik zat weer es te genieten van het uitzicht op Mrs. Bridies onvolprezen 3D terras, toen ik een zucht hoorde, en nog een. Ze leken sterk op Dusty's ademhaling, zodat ik de weg ben overgestoken voor meer overzicht. Toen zag ik waar ik altijd overheen had gekeken. Tussen vervaarlijk hoge rotsen lag een liefelijk zandstrandje. Een fantastisch idee sprong als een dolfijn uit mijn voorhoofd. Als ik Dusty daar es aan kon wennen!
De Anderen
Dolphin Address 18
22 juli, 2003
Gisteravond ben ik nog even, vlak voor het donker werd mijn schoenen gaan halen bij Pollenawatch. Er was een nogal stevige (zelf zei ze 'padded' -'gebufferd') vrouw aan het zwemmen met een hond die Bailey heette. Een andere vrouw zat net te plassen bij het plankhek.
Toen ze klaar was trok ze haar broek op en deed hem toen nog een keer luid giechelend naar beneden voor haar vriendin. Ze schrok niet eens toen ik uit de schemer trad en haar bedankte voor haar optreden. Alleen maar: 'Oh, I didn't see you come.' 'I didn't'.
Binnenstebuitenstebinnen
Dolphin Address 19
24 juli, 2003
Meestal is het jakkeren om mijn gedachten bij te houden. Soms haal ik ze in en dan is het stilstaan. Stilstaan bij de angst dat het op en over is, dat ik nooit meer iets zal beleven, dat de moeite van het opschrijven waard is. Door onmacht ommuurt in mijn eigen leegte. Totdat spontaan een nieuw behagen aan mijn geest ontspruit en hopla, mijn pen is weer waar ik achteraan hol.
Toen ik nog geen Engels of Duits kende, dacht ik altijd, dat het 'weer' zo heette, omdat het elke dag weer was. Zelfs door de beregende autoruit tekent het hagelwit van de branding bijna venijnig af tegen zwarte golven en het grauw van de zwangerste luchten.
Viz en fizz
Dolphin Address 20
31 juli, 2003
Vroeger noemde ik het uit gemakzucht 'de zoutmuur', maar dat is onzin. Het is aan de ene kant van de muur net zo zout als aan de andere. Als je beter kijkt, dan zie je talloos kleine belletjes, die massief of in dichte vlagen, voor het oog ondoordringbaar zijn. Het is een verschijnsel dat zich voordoet bij beginnende vloed tot een meter of vier diep. Omdat het nog het meest op ouderwetse prikkellimonade lijkt, noem ik het 'fizz'.
Het zou veroorzaakt kunnen zijn door de golven, als een door het water gewerkt slagschuim, maar waarschijnlijker wordt het door temperatuur verschillen veroorzaakt. Hoe dieper het water, hoe dunner de belletjes deken. Het verwarmde, niet door het getij ververste water, lijkt door het koudere, toestromende naar de kust te worden gedreven. In de 'fizz' heb je dus maar weinig 'viz', maar in wat dieper water helpt duiken meestal wel.
Dochters van Ierland (voor Anne Linde, mijn dochter)
Dolphin Address 21
1 augustus, 2003
Het was zo'n avond dat je niet wist waar je kruipen moest. Binnen in de auto straalde de hitte van de dag nog. Buiten leken de midgets zich met de minuut te vermenigvuldigen. Ik smeekte de Burren om een briesje, een zachte adem om de beesten weg te blazen. Helaas, het werd niet toegestaan. Een ander pad was aan mijn leven voorbestemd.
Ik koos het duinpad en zwoegde door het zeulzand over de duinen tot waar het ten prooi is aan de hongerige golven. Maar ook hier hing de lucht stil en bewoog alleen onder de vleugels van een zillioen midgets.
Funfair at Fanore
Dolphin Address 22
2 augustus, 2003
In Ierland is de kortste verbinding tussen twee punten maar zelden een rechte weg. De beste benadering ligt bij mijn weten in de afdaling bij New Quai, omdat deze het dichtst bij een vrije val komt.
De oorzaak hiervan ligt in iets dat wij in Nederland eigenlijk niet kennen, nl. de derde dimensie. Daardoor kent de Ier een structureel groter gevoel voor ruimte.
Van eten en drinken
Dolphin Address 23
5 augustus, 2003
Als je levensritme samenhangt met het getij, zowel van de oceaan als van de inspiratie, dan wil het eten er nog wel es bij inschieten. De drie plakken McCambridge voor ontbijt sla ik zelden over. Om de ergste tussenhonger te bestrijden drink ik vrij veel melk, tot vier liter per dag. Hoe kouder hoe lekkerder. Tot voor kort had het benzinestation bij Doolin de koudste, maar een week of twee geleden zag ik in de melkkoelkast van het benzinestation van Ballyvaughan een thermometer liggen die precies 1 graad aanwees. Daarvoor, en om mijn tweede accu op peil te houden, rijd ik 20 km. om.
Thee vind ik ook heel belangrijk als toetsteen voor de geest, om me te dwingen tijdelijk betrekkelijk niets te doen. Dat doe ik bij voorkeur op Bridies 3-D terras. Ik ging ook wel es naar 'The Tea Gardens' in Ballyvaughan, maar sinds ik kortgeleden voor de tweede keer een kwartier moest wachten op een klein potje thee is de aardigheid er een beetje af.
Toets een hekje
Dolphin Address 24
8 augustus, 2003
De laatste anderhalve week heb ik dagelijks gezwommen. Van Bridie Beach naar Pollenawatch en weer terug. De afstand is ondergeschikt aan de stroming. Ik lig er ruwweg twee uur in en ik neem mijn tijd want er is veel te zien onderweg.
Behalve roggen, hondshaaien, lipvis, schelvis en spinkrabben heb ik nu ook al twee keer een kongeraal gezien en de tweede had waarschijnlijk een platvis in z'n bek en was zo dik als mijn kuit.
De Dolfijn als hype
Dolphin Address 25
13 augustus, 2003
Zo straks nog lag ik met Dusty te dollen en zag ik iemand keihard langs de weg rennen, schreeuwen en andere mensen aan komen hollen. Gisteren nog twee meisjes niet meer smakelijk tegen elkaar aankroelen met soundaround, omdat even verderop een dolfijn zwom.
Zonet uit het water een man met een hele hese stem, die me een gebruiksaanwijzing voor de dolfijn vroeg: 'Ze moet m'n keel genezen'. 'Dan kunt u beter naar de dokter gaan'. 'Die kunnen mij niet helpen'.
Dolphin Address Extra Edition
Dolphin Address EE
16 augustus, 2003
Ter gelegenheid van de 25ste editie van Dolpin Address volgt hier de inzending van onze correspondente in Berlijn, Verena Dommage. Zij reageert met verhelderende info op
Dolphin Address nr. 19. Het geciteerde programma heet 'Wonderquest' en de vraag wordt beantwoord door April Holladay.
Vraag: 'Wat drinken walvissen, bruinvissen, dolfijnen, zeekoeien en andere in zee levende zoogdieren?'
Antwoord: 'Zee zoogdieren krijgen hun water voornamelijk van het voedsel dat ze eten. Ze breken koolwaterstof en vet af met zuurstof en vormen water, kooldioxide en energie (een proces dat wij metabolisme of stofwisseling noemen).
Een doordeweeksedag duik
Dolphin Address 26
17 augustus, 2003
Ik laat alles wat ik kan gaan, totdat ieder klein beetje lucht schoon weg is, zodat ik weer zoveel mogelijk zuurstof mee kan nemen. Heel even wachten voor het inademen. Laat nu de storm lucht maar komen, snel en stevig, tot ik het bijna kauwen kan. Er is nog tijd, zij weet het, zij wil dat ik het goed doe, zij is beroeps.
Uitstrekken nu, zo lang mogelijk maken, in kracht, top spanning, op duwen en me neer trekken, de vleugel heffen, uitvouwen en naar beneden om met de mono vlak onder de golven te slaan, een machtige klap die me over een seconde naar drie meter brengt, sporend met lange zilveren draaikolkdraden.
Een gat in de lucht
Dolphin Address 27
20 augustus, 2003
Hoe zeer ik met gebalde oogleden probeer mijn dromen af te maken, mijn oren verbazen me steeds meer met enorme doffe dreunen: de oceaan is opgestaan. Het is gedaan met romig blauwe verten en gevoelige contouren, met oliemeertjes en een windlabyrinth, vriendelijke rimpels en breek helder water. Wolken, inktzwart en loodgrijs galopperen voorbij, alsof ik uit het zadel ben gevallen. Regendruppels op de voorruit bollen kleine beetjes buiten uit.
Is mijn tijd gekomen, hoe zal ik gaan, in zwanenzang of 'sudden death'? Het is niet eerlijk om te treuren, ik heb me in liefde kunnen baden en het was wederzijds. Toch lijkt het koel, om niet te zeggen onverschillig, om haar als zo vaak met slechts een streel achter te laten op een kniediep strand of bij een harde rots.
De pot op
Dolphin Address 28
21 augustus, 2003
Voor een alleenstaand (en liggend) mens is de vreugde des te groter om bij het krieken van de dag door al die golven te worden begroet. Dat begint al met het poepen. 'Downloaden' noem ik dat sinds kort.
Zoals overal bij de 'Burren' lopen de rotsen bij mijn weitje terrasvormig de zee in. Nu ga ik het liefst zo dicht mogelijk bij het water, zodat de boodschap spoedig netjes wordt weggespoeld. Maar doordat het tij elke dag een uur opschuift, wisselen de terrassen daar na mee. Daardoor is het steeds weer een gok of de gekozen locatie nog veilig is, of dat ik tijdens de druk van mijn hurken zal worden gespoeld.
DecaDingle
Dolphin Address 29
28 augustus, 2003
De neerval van iedere cultuur kenmerkt zich door uitspattingen. Die van Fungi hebben Dingle zowel óp de kaart gezet als haar langs de slipway van het gemene geld weer in de poel der begeerte doen zinken.
Dingle in het post-Fungi tijdperk, wordt gekenmerkt door verklede apen met door winterwollen mutsen afgeschoren oren, niet te filmen zonnebrillen van een schaduw dun en een spijker door de kin, die worden gefrivoleerd door iets onscherpe, oudere meisjes, die zich odeuren met een keur aan geurend zeurkruid. Per omwandeling kom je ze drie keer tegen als ze de 'Dingle Triangle' afpassen als dierentuindieren, op zoek naar het verlossende antwoord op een al weer vergeten vraag.
Adem
Dolphin Address 30
9 september, 2003
Als mens denk je er niet bij na. Voor een dolfijn ligt dat een stuk gevoeliger. Dusty moet steeds weer een positie zoeken waarin ze kan ademen. Bij kalme zee is dat niet zo'n probleem. Ze kan ongeveer 8 minuten onderblijven, dus hoeft ze enkel naar de oppervlakte te komen.
Als het stormt, lijkt dat een stuk lastiger. Maar als ze uit het water kan springen, moet het nauwelijks moeite kosten om er iets hoger uit te komen. Daarbij beschikt ze over een verfijnd vermogen om het wateroppervlak waar te nemen. Met het omgevingsoppervlak van haar blaasgat kan ze de waterdruk peilen.
Close up
Dolphin Address 31
10 september, 2003
Heeft een dolfijn een bek of een mond, een kop of een hoofd? Het zit 'm meer in je eigen hoofd. Als je dichterbij Dusty komt neemt de angst af en de warmte toe. Ze heeft nu eenmaal vier rijen dolkscherpe tanden nodig om vis te vangen en naar binnen te werken.
Als ze zou willen scheurt ze het vlees van je botten of slaat ze je dood met één klap van haar staart. Zelfs in knie diep water. Maar net zoals een politie agent je niet zomaar zal doodschieten, zal Dusty haar lichaam niet tegen je keren.
Op jacht
Dolphin Address 32
11 september, 2003
Begin juli beschreef ik hoe Dusty me een grote zalm bracht. Op drie, helaas nogal beslagen, video's die ik hiervan maakte kun je zien hoe ze dat deed. Eerst staat ze verticaal ondersteboven in het kelpwier te 'wroeten' waarna ze vervolgens de met geluid verdoofde zalm met de snuit keer op keer tot bijna in de camera leidt.
Een ruime maand later zag ik hoe ze een zeer forse zeebaars naar binnen werkte.
Verana Marum
Dolphin Address 33
16 september, 2003
Als beeldhouwer is mijn last letterlijk zwaar geweest. Ik heb altijd de grenzen van mijn kunnen gezocht. Ik ben er, nog, niet dood aan gegaan en hoewel het me sterker heeft gemaakt, heeft het bijna mijn rug gebroken.
Ik heb voornamelijk met boomstammen gewerkt die tot 5 ton wogen. Die til je niet met je handen. Daar heb ik een dommekracht voor. Maar in 1986 kreeg ik van een houthandel de opdracht om een reusachtige kikker te maken. Zij leverden het hout: balken Pitch Pine, 31 x 31 cm in lengtes van 8 meter. Ik rolde ze de werkplaats binnen op buizen, aangeduwd met een breekijzer van 2 meter lang. Daar zaagde ik ze op lengte en stak ze in deelvorm met gudsen.
Bernouille
Dolphin Address 34
17 september, 2003
Omdat 'Het snorkelen met monovin en watervleugel' een wat omslachtige omschrijving is, verzon ik een tijdje geleden het woord 'Powersnorkelen'. Het is een combinatie van talen die wellicht wat wonderlijk overkomt, maar het dekt de lading uitstekend. Het slaat niet alleen op de krachtige voortstuwing van de monovin.
Het geeft ook aan dat de stand waarin de vleugel op en neer wordt bewogen in verhouding staat tot de stuwkracht die daarmee wordt opgeroepen. Door de vleugel te kantelen stuurt deze als vanzelf omhoog of omlaag. Je maakt dus zelf uit hoe krachtig je duwt of heft. Bovendien is de arbeidsslag tegelijkertijd de herstelslag voor de volgende arbeidsslag. Enkel in het kiepmoment gaat er een klein beetje arbeid verloren.
Afscheid
Dolphin Address 35
18 september, 2003
De afgelopen week worden bijna dagelijks groepen dolfijnen gezien in de omgeving van Dusty's aquatorium. Veronique vertelde dat ze gezien had dat Dusty was mee gezwommen met een groep, die ook jongen telde, in de richting van de Aran islands. Ze had Dusty kunnen identificeren aan het witte litteken dat ze in augustus aan haar rugvin is opgelopen aan de schroef van een speedboot.
Deze zit rechts en omdat deze kant van de kust is afgewend als ze zuidwaarts zwemt had ik mijn twijfels over deze observatie, temeer omdat ze tot nu toe altijd andere dolfijnen leek te ontwijken. Maar van Bridie hoorde ik ook dat ze tot twee maal een groep dolfijnen had gezien en haar buurvrouw, Helen Naughton, een onverbeterlijke romantica, opperde het idee dat Dusty mogelijk zwanger is en contact zoekt met andere vrouwtjes om te assisteren bij de geboorte. Eerder schreef ik al dat ze door mannetjes wordt 'bezocht' en het is bijna onmogelijk om op het oog vast te stellen of een dolfijn zwanger is.
WaterWing special
Dolphin Address 36
3 oktober, 2003
Zwemmen met alleen een watervleugel heeft geen zin. De vleugel heeft een aanvangssnelheid nodig. Je rijdt een auto ook niet vanuit de derde versnelling weg. Zo kun je zwemvliezen vergelijken met de tweede versnelling, maar de watervleugel is het meest effectief wanneer ze wordt aangedreven door een monovin.
Dit wordt duidelijk wanneer je alleen met de watervleugel zwemt. Met blote voeten kom je nauwelijks vooruit, maar met een onbewogen monovin gaat dat vrij behoorlijk. Je voelt daarbij het water beurtelings tegen de onder- of bovenkant duwen.