Op mijn dictafoontje, ook wel mijn praatomaatje, mijn
ego-echo of mijn zweef-safe leg ik al jarenlang verzamelingen aan van dingen die zo goed als waar zijn of gemakkelijk voor waar aangenomen worden omdat ze goed lijken te kloppen.
De oorsprong van deze verzameldrang ligt in mijn jonge jaren, toen ik de halve wereld afliftte. Ik wilde de 'gifter' iets terug kunnen geven als dank voor het meenemen en ontwikkelde daartoe een immer groeiend conversatie repertoire dat zich in orale herhalingen verfijnde.
Drie jaren lang heb ik in een van de wereldberoemde drie pubs die Doolin de muzikale hoofdstad van Ierland maken, McDermotts, de avondmaaltijd genuttigd. Omdat ik meestal alleen was kon ik altijd wel ergens aanschuiven. Al spoedig maakte ik er een gewoonte van om pas als ik mijn vlees op had te vertellen dat ik met een wildvriendelijke dolfijn zwom, want gewoonlijk wekte dit zoveel vragen, dat ik niet meer aan eten toekwam. Dat niet alleen de toeristen mijn verhalen waardeerden moge blijken uit de gratis maaltijden die mij met regelmaat door eigenaresse Patsy werden verstrekt.
Een toeristenverhaal kenmerkt zich door het hoge waarschijnlijkheidsgehalte, rekt de knuffelzucht, en is voorzien van een ophanglusje, een klemhaakje of een kleefmagneetje. Het toeristenverhaal loopt aan de hand van de logica en hink-stap-springt met de waarheid om. Het is van binnen afsluitbaar en met afstandsbediening te openen. Het is een ideaal ezelsbruggetje en een dankbaar gespreksonderwerp. Helemaaal niet nieuwsgierig, geboren uit schrijflust en grootgebracht met opmerkingsvermogen.
Gesprekken met toeristen die je gewoonlijk nooit weer zult ontmoeten geven een stukje extra vrijheid aan de flexibiliteit van een verhaal, een extra dimensie tussen waarheid, aannemelijkheid en onzin, speelruimte binnen de perken der geloofwaardigheid, het product van inspiratie en associatie.
Veel verhalen zijn pas werkelijk interessant wanneer en omdat ze echt gebeurd zijn. Het waarheidsgehalte functioneert als een keurmerk. 'Toeristenverhalen' zijn deels of geheel waar of zouden dat kunnen zijn. Ik wil ze echter niet op die twijfel laten leunen. Liever een sterk verhaal dan een zwakke werkelijkheid. Vandaar dat mijn 'Toeristenverhalen' koketteren met hun waarheid.
Hier volgen tientallen tomeloze toeristenverhalen uit eigen taaltuintje.
Deel 16 - 'Roggen pesten'
Het was op een van die dagen dat ik van Bridie Bay naar Pollenawatch zwom voor Dusty. Na een tijdje zwom ik dan terug, meestal vergezeld door de dolfijn.
print versie