Deel 21
Na bijna een maand werd ik overgeplaatst in Timna. Ik kreeg een helm met een lamp erop en ging ondergronds. In Eilath kon je 'juwelen' kopen, ringen, armbanden, hangers en dergelijke met daarin 'Eilathstone', gepolijst kopererts, dooraderd met prachtig blauw en groen. In de mijn heb ik hele wanden van gezien van deze schoonheid.
Op een morgen kreeg ik een ijzerzaag van mijn voorman plus een slordige uitleg waarheen ik moest gaan. Daar hing een elektriciteitskabel die moest worden verwijderd. Eenmaal daar zette ik de zaag op de kabel en zong: 'Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wiehielehewaal…'
Achter me klonk een stem: 'Je komt ze ook overal tegen'. Het bleek een Nederlandse ingenieur te zijn in een uitwisselingsprogramma. Na wat koetjes en kalfjes vroeg hij wat ik aan het doen ging.
'Niet doen' zei hij, 'daar staat 6000 volt op.’ Ik heb de voorman opgezocht, hem de zaag in het gezicht gesmeten en ben weggegaan. Trillend van angst en verontwaardiging.
Een maand Ein Geddi en een maand Timna. Ik bevond me onverhoeds met vakantie, hoewel ik nog geen stuiver betaald gekregen had van Timna. Dat werd dus genieten van de natuur.
Aan de andere (west)kant van Eilat, was een strand dat doorliep naar Egypte en waar een zeer rijk en rijkelijk pijnlijk onderzeeleven te zien viel. Je kon er overheen varen in een glassbottom boat, maar dat kostte geld en was bovendien nogal ouwe-lullig.
Voor een krats kon je op het strand snorkel, bril en vliezen huren. Het was bloedlink om het water in te gaan, want evenwijdig met het strand liep een vlijmscherp koraalrif vlak onder de golven. Ik heb een Engelsman gezien, een opportunist, die dacht gebruik te kunnen maken van de golven, om zich over het koraal te laten tillen. Hij strompelde het strand op met een snee in 't been tot bijna aan het bot. Wij wisten al spoedig precies waar we langs moesten (every shortcut is a deep cut).
Er ging een zoute wereld voor me open onder het verblindende golvenkleed. Kleuren die deden duizelen en adembenemend leven vulden mijn dagen.
Jan Ploeg
print versie