Deel 10
Na veertien dagen ging ik scheep en meerde nog diezelfde dag in Izmir aan. Wanhopig ging ik op zoek naar medische hulp, maar de tijd was te kort en ik ging weer aan boord en vergeefs onder de douche of het moest al zijn dat ik me daar tenminste ongegeneerd kon krabben. Nog drie volle dagen naar Haifa. Inmiddels was het steeds harder gaan waaien en midden in de nacht vielen opeens de motoren uit. We gingen dobberen en soms zo hevig, dat een Engelse jongen op een Victoriaans fauteuil drie keer over de breedte van de lounge gleed, daarbij krakend gekeerd door de boorden van het schip. Toen iemand zei dat de bemanning zich verzameld had bij de reddingsboten, ben ik gaan kijken of er land in zicht was. Maar het was overal aardedonker.
Mijn overlevingsinstinct bleek onnodig gewekt, want met de vanzelfsprekendheid van het ongebeurde kalmeerde de zee, herstartten de motoren en scheepten wij wederom in op het vertrouwen, dat alles nu weer vanzelf zou gaan.
Ik ging naar de hut, die ik deelde met twee medepassagiers. Deze was beschoten tegen de huid van het schip, zodat je het water langs hoorde stromen. De bereikbaarheid van de kribben was voorzien van laddertjes. Helemaal in avontuur stijl en bere- gezellig.
Eindelijk kwam Haifa in zicht, schitterend tegen de berg op gekropen met als glorieuze blikvanger de gouden koepel van de Bahai. In veel landen staan zware straffen op het illegaal invoeren van planten of dieren, maar daar was ik lang voorbij. Eerst moest ik een dokter vinden en daarna een apotheek om mijn geplaagd geslacht te bevrijden van die vervloekte platjes.
Na een ferme financiele aderlating kwam ik in het bezit van de verlossende lotion. De inhoud hoorde ik te verdelen over veertien dagen, maar het flesje ging kapot en toen heb ik alles maar in een keer gebruikt. Mijn goede manieren gebieden me te beperken tot de vaststelling dat 'de vellen er bij hingen', maar ik was ze niet alleen kwijt, ik ben ook prettig zeker dat ik ze nooit weer krijg.
Karen was naar een kibboets gegaan die op slechts een steenworp afstand van Haifa zou liggen. Ik nam toch maar de bus en hoorde gelaten aan, dat ze drie dagen geleden terug was gegaan naar Kopenhagen.
Jan Ploeg
print versie