Ik had een idee. Soms loopt er water in mijn masker en vervaagt mijn blik, daar het zich verspreid over het glas als ik naar beneden kijk. Ik bedacht om het op te snuiven door mijn neus en het uit te spuwen door mijn snorkel.
Maar dat werkt van geen kant. Er zit gewoon niet genoeg lucht in het masker, ik trek enkel vacuum. Ik kan maar nauwelijks de binnenkant van mijn neusvleugels nat maken. Maar door dat kleine beetje in en uit te snuiven kan ik snot maken en dat dient om de kleine lekjes, veroorzaakt door mijn stoppels, te dichten. En als je dit vies vind, duikers hebben een naam voor deze slijmvorming, ‘duiksnot’.
Wat wel werkt is het stemmen van mijn duikmasker. Die moet midden op mijn gezicht zijn en blijven om te voorkomen dat er water in komt. Voordat ik er in ga tokkel ik aan weerszijden van mijn hoofd op de rubberen band en stel deze bij totdat ze dezelfde toonhoogte hebben. Nu schuift het masker niet naar een kant.
12 dolfijnen op bezoek bij Inisheeer (video door Craig Walters)
Dusty lijkt een beetje van slag af deze dagen. Vorige week werd Inisheer bezocht door een school van 12 dolfijnen. Dusty bleef heel dicht bij de pier, maar ik hoorde ook dat ze gezien was aan de andere kant van het eiland. Sinds toen komt ze wel dicht bij me, maar staat nauwelijks toe, dat ik haar aanraak. Dus probeer ik dat niet erg en zwem enkel aan haar zijde zolang als ik haar kan bijhouden. Omdat ze vaak omtrekkende bewegingen met me maakt, neem ik de binnenbaan en kan haar dan bijhouden totdat ze afbuigt naar de andere kant. Soms lukt het om bij haar in de andere binnenbaan te komen, maar meestal ben ik dan te moe en moet ik even uitrusten.
Maar een paar keer kwam ze dichtbij voor me. Ik stak mijn hand uit, maar ze wilde geen knuffel, liet me haar nauwelijks aanraken.
De volgende dag wilde ze zelfs niet aangeraakt worden.
Maar gisteren maakte ik ook deze video: Ze laat zich kort aanraken door totale vreemden en lijkt verrukt van Laura’s gele flippers. Sommige mensen zien een wild dier als een ‘Omnibus Idem’, voor allen dezelfde. Maar Dusty gaat niet alleen verschillend met verschillende mensen om, maar gedraagt zich ook verschillend in persoonlijke relaties. Dat maakt haar een persoonlijkheid, iets dat de Irish Whale and Dolphin Group hardnekkig ontkent.
Ik denk dat ze mijn terughoudendheid om haar eindeloos te knuffelen heeft aangevoeld. Zou ze me daarom vanuit de diepte benaderen, als een uitnodiging om naar onder te komen?
Ook, een paar dagen geleden, zwom ze beneden bij de pier, maar vertrok menigmaal ‘om haar neus te poederen’. Verscheidene keren besloot ik weg te zwemmen om een kijkje te nemen bij de vissen in de wiertuinen. En precies iedere keer dat ik wegdraaide zwom ze mijn gezichtsveld binnen. Dat kon nauwelijks toeval zijn. Het voelde alsof zij wist voordat ik van gedachten veranderde en het klaar speelde precies op dat moment daar te zijn. Ik heb altijd wantrouwend theoriën over telepatisch vermogen van dolfijnen aangehoord. Wellicht rechtvaardigt dit om ze opnieuw te bezien en mijn perspectief bij te stellen. Wat is er nog meer mogelijk?