Op veler verzoek van mijn broer is deze aflevering van Dolphin Address gewijd aan mijn allerbeste vriend, ikzelf.
Om te beginnen mijn medische status. Voor mijn eigen gemoedsgemak en in overeenstemming met mijn uitstekende fysieke conditie, heb ik de zienswijze aanvaard dat mijn nieren uitstekend verzorgd worden in de nierkliniek in Galway. Ze voelen zich daar zeer op hun plaats en ik kom om de zes weken bij hen op bezoek.
Wat mijn geestelijke gesteldheid aangaat, ik geniet nu de oogst van een 36-jarig bipolair bestaan. In die dagen, weken, maanden en jaren heb ik mijn bekwaamheid om ofwel vreugde ofwel verdriet uit de gewoonste alledaagsheden te winnen deskundig verfijnd. Sinds ik mijn zaakjes weer onder controle heb, is vreugde weer een geschenk terwijl angsten met de rede worden verjaagd. Hoofdzakelijk komt mijn levenslust tot ongekende bloei terwijl mijn belangstelling zich vertakt en floreert.
Op het ego altaar hebben vrienden mijn zelfrespect geofferd aan het Narcisme, terwijl ik zelf slechts een lichte vertekening zie in de rimpeling op mijn zielenvijver.
Ik vind mijn roeping in de vraag naar schoonheid en vreugde in het delen van mijn antwoord. Mijn invoeling beperkt zich niet tot mijn eigen soort. In een vroeg stadium van Dusty's verhoopte zwangerschap korf ik onbewust een dolfijnfoetus (DA 30-2009) en de laatste tijd heb ik onwijs veel zin in augurken.
Omdat ik een heleboel van 'limestone' (kalkzandsteen) verzadigd water drink, heeft de kalk daarin mijn geraamte onverwoestbaar gemaakt. Mijn huid heeft zoveel zout uit het zeewater geabsorbeerd dat deze zal mummificeren. Tot aan november vorig jaar was ik regelmatig stoned en paste perfect in het heersende landschap.
Maar ik heb ingezien dat mijn van 19- tot 61-jarige softdruggebruik slechts een fase was die ik voornamelijk doorliep om de gemeenste pijnen van mijn md-aandoening te stillen en ervaar nu met geheven hoofd de zegeningen van een klare geest. De zo vereerde inspiratie had ik voor een half uur, waarna het verlies van onmiddellijke herinnering het overnam en me uiteindelijk in een droomloze slaap schikte. Nu verheug ik me iedere nacht op wat er nu weer vertoond gaat worden in mijn privé-theater. En wat de inspiratie betreft, wat ik verloor aan extase heb ik gewonnen aan zelfvertrouwen en uithoudingsvermogen.
Het moge geen verrassing zijn dat, in weerwil van mijn massieve gebrek aan wereldse bezittingen, ik mezelf beschouw als een der rijksten van het land, en alles belastingvrij. Ik woon op de mooiste plek van de wereld en betaal geen huur. Ik kan me het veroorloven uit vrije wil alleen met leuke mensen om te gaan.
Al dit goede gevoel leg ik neer in mijn e-book. Ook hier kan ik iets benutten waar ik genoeg van heb en wat ook nog gratis is, tijd.
Al lijkt het alsof ik in het Stenen Tijdperk leef, dankzij mijn broadband ben ik me ervan bewust geworden hoe het digitale boek een ongekende meerwaarde boven haar fysieke voorganger verwerft. Niet alleen kan ik honderden foto's en video's inbouwen, ik kan ook de inhoud zo organiseren dat ieder naar eigen voorkeur linken kan volgen en bovendien met eigen vragen en opmerkingen kan bijdragen aan updates. Dit zou kunnen uitkristalliseren tot een gebruikersforum dat zich op velerlei manieren bezighoudt met interactieve dolfijnen.
De basis ligt er, 293 afleveringen van Dolphin Address, de techniek is beschikbaar, de organisatie is de meest natuurlijke, de reis van vraag tot antwoord, in principe kan een ieder aan de materie bijdragen en haar naar inhoud en geest benutten en wellicht het allerbelangrijkste, dat een bundeling van menselijk interactief vermogen kan worden ingezet in de dialoog met ambassadeurdolfijnen.
This is a wake-up call to dolphin dream time.